Ινομυώματα - Αδενομύωση

Η αδενομύωση είναι μια κοινή πάθηση που σύμφωνα με μερικές μελέτες συχνά διαγιγνώσκεται στις γυναίκες μέσης ηλικίας και  γυναίκες που είχαν προηγούμενη χειρουργική επέμβαση στη μήτρα. Αναλυτικότερα, η αδενομύωση είναι μια καλοήθης  παθολογική  κατάσταση κατά την οποία τα αδενικά κύτταρα που επενδύουν την κοιλότητα της μήτρας (το ενδομήτριο) αναπτύσσονται μέσα στο μυϊκό της τοίχωμα (το μυομήτριο).

Η μορφή της αδενομύωσης μπορεί να είναι είτε διάχυτη ή γενικευμένη, που αφορά όλη την μήτρα, είτε περιορισμένη ή εστιασμένη, που αφορά πιο συγκεκριμένα σημεία.

Τα συμπτώματα της αδενομύωσης:

Τα κύρια συμπτώματα που προκαλεί η αδενομύωση είναι βαριά ή παρατεταμένη αιμορραγία κατά τη διάρκεια του εμμηνορρυσιακού κύκλου, πόνο κατά τη σεξουαλική επαφή , αιμορραγία μεταξύ των περιόδων,  χρόνιο πυελικό πόνο, δυσμηνόρροια και  υπογονιμότητα.

Η παθολογία της μήτρας που χαρακτηρίζεται ως αδενομύωση υπερηχογραφικά συγχέεται εύκολα με τα ινομυώματα καθώς συνυπάρχει σε ποσοστό περίπου 25%. Επιπλέον, ο απεικονιστικός έλεγχος δυσχεραίνεται επειδή η αδενομύωση μπορεί να σχηματίσει ένα μεγάλο σύμπλεγμα με αποτέλεσμα να μπερδεύεται με ινομυώματα.

Η κύρια υπερηχογραφική διαφορά μεταξύ του αδενομυώματος και του ινομυώματος  έγκειται στο αγγειακό σύστημα - το οποίο παρατηρείται καλύτερα χρησιμοποιώντας υπερηχογραφήματα Doppler. Στο ινομύωμα, τα αγγεία οριοθετούν τη μάζα, ενώ στο αδενομύωμα, τα αγγεία διαχέονται μέσα στη μάζα.

Το παραπάνω γεγονός καθιστά τη διάγνωσή της εξαιρετικά δύσκολη και στηρίζεται στην κλινική συμπτωματολογία, στο διακολπικό υπερηχογράφημα και στη μαγνητική τομογραφία. Η τελευταία κρίνεται ως η καλύτερη στην ανίχνευση της αδενομύωσης και  συγχρόνως και  η ακριβότερη.

Στη μαγνητική τομογραφία, η αδενομύωση παρουσιάζει ιδιαίτερα χαρακτηριστικά όπως ασύμμετρη μήτρα αυξημένου μεγέθους, αύξηση του πάχους της μεταβατικής ζώνης >12 χιλιοστά.

Από την άλλη, το διακολπικό υπερηχογράφημα μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί για την διάγνωση  αδενομύωσης, αλλά έχει μικρότερη  ευαισθησία συγκριτικά με τη μαγνητική τομογραφία. Τα ηχογραφικά χαρακτηριστικά της αδενομύωσης περιλαμβάνουν μια διευρυμένη "σφαιρική" μήτρα, παχιά ενδομήτρια επένδυση και ανομοιογένεια στο τοίχωμα της μήτρας.

Θεραπεία αδενομύωσης:

Η θεραπευτική αντιμετώπιση της αδενομύωσης γίνεται με λαπαροσκοπική αδενομυωματεκτομή και με υστερεκτομή ή μερική υστερεκτομή. Η λαπαροσκοπική αδενομυωματεκτομή αποτελεί μία ελάχιστα επεμβατική χειρουργική προσέγγιση κατά την οποία πραγματοποιείται βαθιά εκτομή εντός της κοιλότητας της  μήτρας με αποτέλεσμα την αφαίρεση της αδενομύωσης που έχει ταξινομηθεί είτε ως εστία είτε ως αδενομύωμα.

Χρησιμοποιώντας αυτή την τεχνική, ο χειρουργός είναι σε θέση να βλέπει και να απομακρύνει κάθε επιβλαβώς αναπτυσσόμενο ιστό εντός της μήτρας, ανακουφίζοντας έτσι τα συμπτώματα της αδενομύωσης, διατηρώντας παράλληλα την μήτρα άθικτη.

Από την άλλη η υστερεκτομή ή μερική υστερεκτομή είναι μια χειρουργική τεχνική στην οποία αφαιρείται η μήτρα ή μέρος της μήτρας. Θα πρέπει να γίνεται με προσοχή και μόνο σε περιπτώσεις σοβαρής διάχυτης αδενομύωσης και σε  περίπτωση που η ασθενής  δεν ενδιαφέρονται για τη μελλοντική τους γονιμότητα.

Δεν πρέπει να διεξάγεται σε περιπτώσεις που η ασθενής έχει εστία αδενομύωσης ή αδενομύωμα.